حامیان Second Harvest از چهره های مشتریان ما در بشکه های اهدایی، نامه ها و تلویزیون های صفحه تخت استقبال می کنند. در فصل تعطیلات گذشته، ما این ایده را معرفی کردیم که "چهره گرسنگی از آنچه فکر می کنید آشناتر است" و نحوه تجسم گرسنگی را به چالش کشیدیم. ضیا مک ویلیامز خودمان، مدیر برنامه های تغذیه کودکان فدرال، این ایده را از طریق یک پروژه عکس روزنامه نگاری با خواهرش، زل، بررسی کرد. پرتره‌های سیاه و سفید آنها از زنان انعطاف‌پذیر زندگی‌های متنوعی را نشان می‌دهد که تحت تأثیر گرسنگی قرار گرفته‌اند.
ضیا مک ویلیامز، مدیر برنامه های تغذیه کودکان فدرال
ضیا خود را به زنانی که در این پروژه حضور داشتند در صرف شام در رستوران ها معرفی کرد. ضیا با خاموش کردن ضبط صوت در این محیط پر سر و صدا، خاطرات خاصی را برای سوژه های مصاحبه اش خلق کرد. نان شکستن به ضیا اجازه داد تا ارتباطات شخصی را برای بحث در مورد موضوعات دشوار تشکیل دهد. در طول این وعده‌های غذایی، ضیا یاد گرفت که بچه‌ها چه رویه‌های پیتزا را ترجیح می‌دهند، در کنار بحث در مورد مسائل اعتیاد و سوء استفاده. این روابط با احترام و سخاوت به اشتراک گذاشتن یک وعده غذایی خاص آغاز شد. تصدیق انسانیت و زندگی هر زن فراتر از مقابله با گرسنگی، داستان های عمیق تری را آشکار کرد.
گزیده ای از قطعه تمام شده
با تکیه بر این مکالمات غیررسمی، خواهران بر پیچیدگی چهره های زنانه گرسنگی تاکید می کنند. ناتاشا، وفا، ونسا و کریستن با حمایت از خانواده‌هایشان، ترک دین یا زنده ماندن از خانواده‌ای بدسرپرست، نشان می‌دهند که چگونه گرسنگی در زندگی‌های گسترده‌تر وجود دارد. روایت های ساده انگارانه گرسنگی را یک شکست شخصی از تنبلی یا ناتوانی می دانند. با این حال، تصاویر مک ویلیامز به خوانندگان یادآوری می کند که چگونه گرسنگی حتی قوی ترین و انعطاف پذیرترین افراد را تحت تاثیر قرار می دهد. اشک روی صورت ونسا، اظهار قدرت وفا و قدردانی کریستن نشان می دهد که گرسنگی چقدر شخصی است. گرسنگی ممکن است مانع تحصیل در رشته محیط زیست، حرفه آشپزی یا سازگاری با یک کشور جدید شود.
ناتاشا و خانواده اش برای یک پرتره ژست می گیرند. عکس: Zel MacWilliams
اگرچه انتخاب های نهایی برای انتشار این قطعه در مجله محتوا ضیا و زل نیز با عبارات جدی، خنده را به تصویر می کشند و خانواده ها از همراهی یکدیگر لذت می برند. این طیف از احساسات استدلال می کند که چهره گرسنگی در واقع بیشتر از آنچه فکر می کنیم آشنا است. ایجاد یک «ما» و «آنها» خطوط غیر ضروری و خیالی را ترسیم می کند.