#Wecanendhunger – هشتگ تعطیلات ما

من توانستم به یک جانباز بی خانمان کمک کنم تا برای CalFresh درخواست دهد. وقتی آمد و در یک سایت جدول گذاری با من صحبت کرد، ناتوان به نظر می رسید. وقتی رکورد او را در پایگاه داده‌مان آوردم، متوجه شدم که او از برنامه‌های غذای گرم ما دو سال پیش در شهرستان سن متئو استفاده کرده است. او از آن زمان بی خانمان شده بود و اوضاع برایش بهتر نمی شد. من درخواست تسریع شده CalFresh او را تکمیل کردم و مکان های غذای گرم را به او دادم تا به دنبال غذا برود. آرزو کردم که با درخواستش موافقت شود و دیگر نگران غذا نباشد. قبل از رفتن او، غریزه ام به من گفت که تمام تنقلاتی را که در کیف ناهار داشتم به او بدهم. من معتقدم که شفقت من برای نیازمندان هر روز به عنوان یک متخصص زمینه اتصال غذا بیشتر می شود.

همیشه احساس شگفت انگیزی است که به زادگاهم برگردم و پس بدهم. من با خودم فکر می کنم، "آنها با داشتن غذای سالم کافی روی میز، یک چیز کمتر برای نگرانی دارند." من ماهی یک بار در دفتر WIC ایست پالو آلتو کار می کنم، و چند هفته پیش با خانم جوانی برخورد کردم که سال اول دبیرستان خود را از طریق برنامه ای به نام آمادگی کالج استنفورد (قبلاً به سمت بالا) ملاقات کرده بودم. او ساکت بود و کمی استرس به نظر می رسید. در نیمه راه برنامه Calfresh، او من را به یاد آورد، و در نهایت چند دقیقه وقت گذاشتیم تا به عقب برسیم. وقتی داشتیم مکالمه‌مان را تمام می‌کردیم و به پایان برنامه می‌رسیدیم، او لبخندی زد و از من تشکر کرد، نه تنها برای کمک در مورد غذا، بلکه برای شنیدن صدای او. شماره‌ها را رد و بدل کردیم و در حالی که در آغوش گرفته بودیم لبخند بزرگی زدیم، زیرا می‌دانستیم که یک بار دیگر در تماس خواهیم بود. همانطور که بسیاری قبلاً بیان کرده اند، جهان در واقع بسیار کوچک است. من به خانواده ای کمک کردم که دچار ناامنی غذایی و افسردگی بودند و دوست قدیمی و خوبی پیدا کردم.