Matt Sciamanna herinnert zich de dag dat hij werd gebeld nog goed. Hij was twintig en tweedejaarsstudent aan de San Jose State University en studeerde voedingswetenschappen. Zijn moeder belde om hem te laten weten dat ze van hem hield en hoopte dat hij misschien meer zou kunnen helpen met zijn levensonderhoud. Matt kreeg onmiddellijk een baan en de daaropvolgende anderhalf jaar werkte hij 38 uur per week, terwijl hij fulltime naar school ging en vrijwilligerswerk deed. Maar toen zijn gezondheid begon te verslechteren en zijn slopende schema te zwaar werd, moest hij overstappen naar een minder intensieve baan die veel minder betaalde.
Zijn verminderde inkomen was niet voldoende om voldoende voedsel te kunnen betalen. Hij was onzeker over zijn voedsel: hij sloeg maaltijden over, was afhankelijk van een beperkt dieet en deed een dutje als hij honger had. Omdat hij de stress van de situatie van zijn ouders niet wilde vergroten, deed Matt zijn best om de waarheid te verbergen en vertelde hij zijn moeder altijd dat het goed met hem ging. Maar het was moeilijk: ‘niemand wil tegen zijn moeder liegen’, zei hij.
Als de budgetten krap zijn, is voedsel vaak het eerste waarop wordt bezuinigd. “Wat er uiteindelijk gebeurt, is dat je moet beslissen: 'Nou, ik heb een deeltijdbaan en ik heb benzine nodig om naar mijn deeltijdbaan te gaan; ga ik naar de supermarkt en koop ik voor $40 aan boodschappen, of betaal ik $40 en tank ik in mijn auto?'
Matt werkte als leider voor het SJSU Peer Health Education-team en de Student Hunger Committee toen hij besefte dat hij zelf met eten worstelde en kon profiteren van de hulp waarover hij andere studenten voorlichtte. “Ik besefte: 'Dit ben ik.' Het was een leermoment voor mij; het maakte me een beetje nederig.”
En voor veel studenten gaat de strijd tegen voedselonzekerheid verder dan alleen voedsel. Matt zegt: “Als je naar de universiteit gaat, heb je het gevoel dat je in een andere klasse terechtkomt. Je traint om de volgende generatie leiders te worden. Je volgt een opleiding tot professional. Terwijl je studeert, heb je het gevoel dat je die kant op moet gaan. Maar als je voedselonzeker bent, heb je een beeld in je hoofd van waar je zou moeten zijn, maar heb je het gevoel dat je er niet bent. Het is alsof er twee paden zijn en je kunt ze niet helemaal met elkaar verbinden. Je hebt het gevoel dat je je familie in de steek laat.”
Toen hij ontdekte dat hij via de Second Harvest of Silicon Valley over een betrouwbare bron van gratis voedsel beschikte SJSU Spartaanse voedselvoorraad zorgde voor verlichting. "Het is een verlichting van de angst om letterlijk geen maaltijd voor jezelf te kunnen bereiden die substantieel is."
En het maakte het bellen met zijn moeder een stuk makkelijker. "Het was een gelukkig moment toen ik eerlijk kon zijn door te zeggen dat het echt goed met me ging en dat alles goed zou komen." Omdat hij kon vertrouwen op gratis voedselsteun, kon Matt zich op school concentreren en zijn diploma in voedingswetenschappen behalen.
Vijf jaar later, Matt is directeur voeding en voeding Diensten in het Washington Ziekenhuis in Fremont. Zijn team serveert elke dag maaltijden aan tussen de 400 en 600 patiënten, zodat ze de voedingsstoffen binnenkrijgen die ze nodig hebben om te herstellen en gezond te blijven. Matt zegt dat hij zijn ervaring als student heeft gebruikt “in elke baan die ik heb gehad.”
En hij weet dat de ongelooflijke hoeveelheid werk die hij in lessen, vrijwilligerswerk en banen op school heeft gestoken hem heeft gebracht waar hij nu is. “Als we naar de universiteit gaan, denken we niet alleen aan het behalen van een diploma – alleen het behalen van het diploma zorgt er niet voor dat je een baan krijgt – je moet een aanzienlijke hoeveelheid vrijwilligerswerk doen of werken om jezelf te onderscheiden als je [ afstuderen en] een baan gaan zoeken. Het is niet alleen maar naar school gaan. Het eten stelt studenten in staat alles te doen wat ze moeten doen om de rol te vervullen die de samenleving van hen verwacht. Het is zo fundamenteel.”
Matt wil er met veel passie voor zorgen dat iedereen in onze gemeenschap genoeg te eten heeft. Hij weet hoe belangrijk het is om hulp te krijgen om door moeilijke tijden heen te komen.
“In de Bay Area is het een enorm probleem waarmee we worden geconfronteerd”, zegt hij. “De enige manier waarop we dit kunnen overwinnen is als we als gemeenschap samenkomen. Een probleem hebben dat zo fundamenteel is als het gebrek aan toegang tot voedsel, is werkelijk iets dat ons allemaal zou moeten aanzetten om samen te willen werken om dat probleem aan te pakken en op te lossen.”
Matt Sciamanna
