پست وبلاگ ویژه توسط: ضیا مک ویلیامز، مدیر برنامه های تغذیه کودکان فدرال
در فوریه، Second Harvest از حضور تیم مشارکت اجتماعی و سیاست (CEP) من در کنفرانس ملی سیاست ضد گرسنگی، با حمایت مشترک Feeding America و مرکز تحقیقات و اقدام غذا، در واشنگتن، دی سی، حمایت کرد. کنفرانس یک روزه با دو عضو تیم من و مدیر اجرایی Second Harvest، Leslie Bacho.
من تقریباً ده سال بود که به دی سی نرفته بودم، به عنوان یک کارآموز کنگره که زمانی هوشمندانه قصد تغییر جهان را داشت. بلافاصله از اینکه شهر چقدر با ابهت است، با قدرتی که ظاهراً از ساختمان‌های نئوکلاسیک بیرون می‌آید و صحبت‌های سیاسی در همه جا وجود دارد، شگفت زده شدم. در زیر بنای یادبود لینکلن و بنای یادبود واشنگتن احساس کوچکی و بی ربطی می کردم، مانند فردی که در سایه نخبگان ایستاده و احتمالاً نمی تواند تغییر ایجاد کند. من متعجب بودم که چگونه ما به عنوان یک بانک مواد غذایی موفق به پایان دادن به گرسنگی و روشن کردن نیازهای جوامع خود به صاحبان قدرت سیاسی می شویم.
با ورود به سالن کنفرانس، روحیه مشکوک من به طرز چشمگیری تغییر کرد. بیش از 1200 مدافع برای امنیت غذایی بیشتر و خودکفایی در کشور ما به عنوان یک صدای منسجم گرد آمدند. نمایندگی از کالیفرنیا قوی بود، با بحث‌های منطقه‌ای که شدیداً با اعطای بلوک برنامه کمک تغذیه تکمیلی (SNAP)، الزامات کاری و افزایش محدودیت‌ها برای دسترسی مهاجران به برنامه‌های تغذیه مخالفت کردند. مشکل گروه‌های کنفرانس نه تنها با دستیابی، بلکه با ارائه ابزارها به پایگاه مشتریان و جوامع مختلف ما کمک می‌کند تا خود را توانمند کنند، همچنین استراتژی‌هایی برای اقدام و استفاده از برنامه‌های موجود حل می‌شود.
سخنرانان قدرتمندی نیز حضور داشتند. چارلز ام. بلو، مقاله نویس روزنامه نیویورک تایمز، از تجربه شخصی خود به عنوان یک مرد سیاهپوست در آمریکا و اینکه چگونه فضای سیاسی کنونی و سابقه سیاست عمومی تبعیض آمیز مستقیماً با نابرابری سیستمیک و نژاد مرتبط است صحبت کرد. شکاف امروز حاکم است بلو بر لزوم پرداختن به علل ریشه ای فقر، از جمله مسائل مربوط به نابرابری دستمزد، سیاست های تبعیض آمیز مسکن، و فساد سیستم عدالت کیفری ما، برای پایان دادن به گرسنگی در ایالات متحده تاکید کرد.
من به عنوان یک دریافت کننده سابق CalFresh (که قبلا به عنوان کوپن غذا شناخته می شد) زمانی که دانشجوی کارشناسی ارشد در موسسه مطالعات بین المللی میدلبری (MIIS) بودم، با فقر و ناامنی غذایی غریبه نیستم. به عنوان یک دانش آموز در کالیفرنیا، برای پرداخت اجاره بها، کار پاره وقت، رفتن به مدرسه و داشتن پول برای خرید مواد غذایی مشکل داشتم. بسیاری از داستان‌های مربوط به پدیده فزاینده «گرسنگی دانشگاهی» که در کنفرانس توصیف شد، شخصاً برای من طنین‌انداز شد، به‌عنوان فردی که قبلاً از روستایی ویرجینیای غربی و شاهد فعلی گرسنگی و فقر شدید در سیلیکون ولی بودم. به‌عنوان مدیر سابق یکی از شرت‌خانه‌های شریک Second Harvest، به یاد می‌آورم که از دیدن یکی از همکلاسی‌های سابق خود در MIIS، با تحصیلات تقریباً $70000، در صف انتظار برای غذا، شوکه شدم.
بدون شک، ناامیدکننده ترین سخنران جلسه عمومی براندون لیپس، سرپرست معاونت معاونت غذا، تغذیه و خدمات مصرف کننده بود. مدیر، خدمات غذا و تغذیه، USDA. آقای لیپس حامیان ضد گرسنگی را تشویق کرد تا مفهوم «جعبه برداشت» را بررسی کنند، ایده‌ای که بسیاری آن را واپس‌گرا، ناکارآمد و طراحی شده برای سلب وقار از کسانی که بیشتر به کمک نیاز دارند، می‌دانند. اعتقاد شرکت کنندگان در کنفرانس "شاه ماهی قرمز" یا بهتر است بگوییم راهی برای منحرف کردن گفتگو از پیشنهاد بودجه سال مالی 2019 دولت ترامپ بود، که کاهش برنامه را پیشنهاد می کند، از جمله کاهش تقریبا 30% SNAP، بازنگری برنامه، و الزامات کاری اضافی برای گیرندگان صدای کنفرانس جمعی به یک سری از هیاهوهای بلند در این طرح و همچنین قطع ارتباط آشکار او با جمعیت افزایش یافت. بعداً، نماینده جیم مک گاورن از ماساچوست خطاب به جمعیت گفت که طرح جعبه برداشت «احمقانه‌ترین ایده‌ای بود که فکر می‌کنم تا به حال شنیده‌ام».
نماینده جیم مک گاورن همچنین اظهار داشت: "ما باید از اینقدر خوب بودن دست برداریم." این احساسی است که تیم CEP هنگام دفاع از نمایندگان کنگره ما در کنگره به خود گرفت. من مفتخر بودم که در میان چنین رهبران زن قوی دومین هاروست بودم زیرا در مورد نیازهای جوامع خود با کارکنان سناتور دایان فاینستاین، سناتور کامالا هریس، و عضو کنگره رو خانا، و همچنین نماینده کنگره، جیمی پانتا، زوئی لوفگرن و آنا، نماینده کنگره صحبت می کردیم. اشو. اشو، نماینده کنگره، در حین تشریح حمایت طولانی مدت خود از گرسنگان مناطق 18 و 14 کنگره، تقریباً به گریه افتاد.
با خروج از DC، ساختمان ها دیگر غیر قابل نفوذ به نظر نمی رسیدند، بلکه نفوذپذیر بودند. در درک این موضوع که پشت آن دیوارها افرادی بزرگتر از من یا شما وجود دارند، مصمم بودم، علیرغم آنچه برخی دوست دارند ما باور کنیم یا درک کنیم. قدرت واقعی در جوامعی که ما نمایندگی می کنیم وجود دارد، و افرادی که به جای کسانی صحبت می کنند که هنوز صدای خود را ندارند. به عقیده من بزرگترین اشتباه این است که در دام این فکر بیفتیم که قادر به ایجاد تغییر نیستی. با قدرت اجتماع، هیچ دیوار، ساختمان یا سیاستی نمی تواند ما را متوقف کند.
***از سخنان ضیاء الهام گرفته اید؟ از مرکز اقدام گرسنگی ما دیدن کنید تا دریابید چگونه می توانید درگیر شوید.